W. I. Iwanow i W.N. Toporow o święcie Kupały

Fragment rozdziału Badania porównawcze niektórych obrzędów słowiańskich związanych z Kupałą z książki „Frazeologiczne problemy rekonstrukcji tekstów” W. I. Iwanowa i W. N. Toporowa (1974). Przekład: Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ w Krakowie

Vladimir Toporov, Fragment mitologii słowiańskiej (1961)

(…) W staroruskich źródłach wymieniających imię Wołosa z zadziwiającą regularnością (wyjątki są bardzo rzadkie) podkreśla się, że Wołos to „bydlęcy bóg”. Bez tego stałego epitetu nazwę tego boga spotyka się w Chodzeniu Matki Boskiej po mękach (Welesa), w Słowie o wyprawie Igora (wnuku Welesowy) i w Życiu św. Awramija Rostowskiego (idola Welesa). Ukazuje to, że wszędzie tam, gdzie występuje epitet „bóg bydlęcy”, nazwa pojawia się w formie Weles, a nie Wołos. Trudno powiedzieć z całą pewnością, jak wyjaśnić tę różnorodność form: czy obocznością dwóch różnych typów słowotwórczych *veles- i *vels-, czy dialektalnymi wariantami (volosъ – wschodniosłowiański, velesъ – południowosłowiański), czy – jak interpretował to A. A. Pogodin – istnieniem dwóch różnych bogów – Welesa i Wołosa;

Muzea mitologii Słowian cz. 3

Dzisiaj Dzień Dziecka, z tej okazji krótki wpis o wystawie „Mity słowiańskie” w Dziecięcym centrum muzealnym w Twerze (Rosja), filia Muzeum Historii Politycznej Rosji. Czas trwania wystawy 15 grudnia 2018 – 26 stycznia 2019 r. Wystawa została przygotowana przez uczestników studium ludowej autorskiej kukły „Wdochnowienije” (pol. Inspiracja) w Udomelskim domu rzemiosła pod kierunkiem Eleny Simakinoj. Technika wykonania: samotwardniejący plastik „La Doll Premier” i paper-mache.